дека мртвите можат да читаат
дека таа мислеше секој се враќа дома и ја затекнува фамилијата грабната
дека најблискиот до неа не може да зборува
дека тој влечеше љубов во себе од секое тело во кое влегуваше
дека ја чуваат од него
дека последниот пат кога се сретнаа тој не ја разбра воопшто
дека еден прст може да држи место во книга
дека една книга стои в скут
дека зборовите се тајни пренесени од човек на човек во воз, истиот воз каде писмата се напикани среде летвичките туѓинци да ги најдат
дека се препознаваат еден со друг преку огромни далечини
дека сè политичко е персонално ама обратно не
дека прошката не е за минатото туку за иднината и бара уште еден збор
дека вистинскиот сведок на твојата душа е некогаш оној кој си го презрел
дека можно е да си омажена за некој кој умрел многу години пред нашето раѓање
дека тој ги сликаше интимните предмети од нивниот живот заедно не од гледање ами од помнење; иако опкружен со филџаните, цвеќињата, градината, тој се повлекуваше во собичето да слика, секој предмет преобразен од љубов
дека зборовите се огледала кои хартијата ја палат
дека секој ден таа си го ризикуваше животот за него
дека тој касно се сети на ова
дека тој не беше во право
дека тој беше убеден
дека убеденоста и сомневањето се јадат како кучиња во алегорија
дека би едно неделно утро во Лондон
дека би едни гробишта во Велс
дека би една планина и една река
дека тој се замислуваше дека е сираче
дека доенчето не може само да се носи
дека би цртежите на факс хартијата
дека таа ги праќа СМС пораките со скршени палци и празна батерија
дека за да бидеме слушнати не ни треба молив ниту јазик ниту ни треба тело
дека оној што го држи пенкалото, иако е претемно да се види страницата и иако мастилото е крвта негова, е слободен
дека делото никогаш не може да биде избришано со еден збор
дека го запишуваме неподносливото за паметење
дека на испеаното му нема враќање
дека мртвите можат да читаат
Превод од англиски јазик Горјан Костовски