Овде, како и насекаде, секој се дефинира според работата, школувањето, жедта за љубов. Луѓето зборувајќи се растегнуваат, си прават место едни на други, извираат прашањата, умни, остри: „а, што ќе правам јас со стравот?”*

Да, нека прошепотиме : „што ако Земјата стоеше наглавечки, ќе љубевме ли навреме?”.

И така исчезнуваме под покривката од нашите раздробени мисли