Сè што е кажано

Ќе биде кажано пак.

Ќе се повторува гневот.

И ќе штрака оружјето.

Градовите ќе трпат опсади

И ќе паѓаат под нив,

Без глас и без гласници.

И ќе талкаат јунаци после војните

Барајќи ја својата куќа,

За да најдат во неа

Жена, можеби верна,

Кандидати за женидба, секако распашани,

Заборавените домашни,

Меѓу нив и синот

Пораснат без упорноста на татковиот поглед.

А татковците ќе станат деца

На недостојните синови

И лузните ќе се гледаат

Во сјајот на големата печурка,

Во мракот на згаснатите ѕвезди.

Во папратот ќе останат градовите

Обележани со царски печати.

А царот, како и секој

Семеен човек, ќе

Биде уморен од нестрпливите насилници

Заедно со целото семејство.

И некој, повторно, ќе извикне

Над заливот

Во утро без бранови,

Иако хрониките не го знаат

Неговото име и сè уште не го

Виделе неговиот лик.

 

 

Превод: Никола Кукунеш