парчиња од шишиња по осакатени маси
партали од здолништа по распар чевли
по покривите терасите
во ноќта сива од чадови
светлината ползи
прашината ни се лепи за јазикот
како рефрен без зборови
како сладоста на бакнежот кој нè буди
одам благодарение на нишките испружени во празнината
помеѓу два крика два исправени слогови
чекорам во средина на една басна
во која заборавените нешта си зборуваат
и бавно си го расчистувам патот
до центарот на мрежата
сличен на аџија кој го подигнува
секој камен од својот пат
ја барам мојата душа
зад прозорците
кои се смеат пожолтени над нивните лавиринти
Превод од француски јазик Надица Николоска