Јас сум млад,

значи, пристигнувам,

и доаѓам со нечујниот ритам          на вертикалните вистини

што ќе ве прегрнат одненадеж,                                  насекаде,

кога сонцето од југ ќе зајде                    и Симбите ќе рикнат

пред кружните там-тамови.

Но јас навистина немам време                         да разложувам

со професорска метода                          во оваа крајна досада,

јас, кој веќе сум                                       испостен од зборови,

од моите единствени зборови.

Веќе одамна знам дека          тие се вивнати високо на небото

за да ја дофатат водата                             од летните дождови,

но веќе одамна повеќе сакам      кога тие ми паѓаат врз глава

како што прават силната жега           и заскитаните куршуми:

мојот шлем од баобаб                          и заталканите куршуми

во бескрајната врволица.