Паднатиот лист е како срамежлив зрак,
Едноставно мртво нешто во есенскиот бал.
Пропуштениот ден е секогаш минато,
само една сенка на ѕидот.

Вазата што ја гледам е само обична ваза,
А креветите ни ги содржат белезите.
Зборовите што ги кажуваш се само проста фраза
За среќните часови што минуваат;

Тие секогаш не одминуваат: во твоите очи читам
Познати сомнежи што секогаш трогнуваат,
И после тоа единственото нешто што ми е потребно
Е да се потсетам дека силно те љубам.

Не ја допирај розата полна со трње,
Впрочем секоја роза го има овој порок,
Знаеш, животот е само сеќавање
Загубено по патот кон далечниот рај.