Во книгата на поетот, кој веќе не живее,
покрај песната, во која за една жена пее,
која веќе не е жива, како цвеќе од кал
зачувана е трагата од ногата на мојата мачка:
се мушнуваше везден, зашто многу
ја возбудуваше отворот меѓу лисјата,
чекаше дека еднаш ќе излезе глушецот,
(одамна исчезна и таа мачка),
и нависпmа, таму во длабочината на
подземниот пат на хартијата секогаш нешто
трепнува: ставаме ова-она меtу листовите
за да ги згмечиме случајните нешта.
Преilев og унiарски: ПаскШI Гилевски