Покриена со шуплини
за сеќавањето што те донесе еден ден
ми се оддалечуваш пловејќи
како шишето со брановите,
сол што се лизга, замрзната и бавна река.

Ти го чував ќошето на милувката
среде моите катадневни ритуали.
Убив и излажав, станав друга,
Се откажав од сите места каде не беше ти
но најдов барут за живите бизони
кои живееја во моите сништа.

Затоа што сè
од паста за заби
до првите твои црвени писма на желбата
смени поштенска адреса
и веќе ништо нема да биде засекогаш
ништо не ќе се врати во истата куќа
ниту ќе те разголи со пет букви

ЉУБОВ:

нема ни да те соблечам со мене
во постелата на мојата душа.

Превод од шпански јазик Марија Петровска