Нема проблем! Врисна македонскиот
Такси-возач и таксито врисна науште
Еден неограден свиок од преминот,
Па потем забрза.
Берија! Берија! Берија
Врискаше Владимир Чупески, секојпат
Штом ќе смачкаше чаша водка и ќе си туреше друга
За време тие денови и ноќи од ‘78
Кога одвај се трезневме на поетскиот
Фестивал во Струга.
Рафаел Алберти
Беше почестениот, а Кај Вестербург,
Како фински Хамлет во црн сомот,
Се потеше од принцип (или тоа ми беше сал
Проекција на упорноста да носам твид од север?).

Таму беа и: Ханс Магнус Енценсбергер.
Неочекуван. Стокмен во панама-шапка,
Натакната врз еден спортски крем костум. Но
Баш му е гајле.
И еден гаталец Данец
Од авангардата, кој ѕирка кон една проѕирка
Од сводот, со око бистро како водата и дното корално
Од Охридското Езеро. Најпрвин ми се обрна со:
Зар ова не си ти, овие мозаици и мадони?
Ти си југ. Твоите мочуришта се летни.

***

Во Белград си го најдов својот запад-на-исток.

Мојата ирска меланхолија во препродавачки дуќани
И мали излози. Бајат леб, конзерви грашок,
А и ирски провинциски старци по улиците.
Црни шалови, прав од, око на штрек, броеници.
Па видов мажи во фесови и го напуштив светот познат
На краткотрајното и слатко калиште од кафе.

***

На мирниот центар од сите четири страни
Ни висеше од кујнскиот плафон лента леплива за муви.
Меден траг и смртен трап, јачменов сладест свиок
Од ситост и гнаса…

Во некоја година од педесеттите
На железни печки и слични предмети на право место,
И шир летните патишта.
А сега бегалците
Идат натоварени на тракторски блатобрани
И селски коли, на приколки, притурки, рачни
И детски колички, врз бастуни, патерици и раменици,
И пак го гледам тој свиток, како сируп на Стикс,
Стар златен синџир што го држи светот да не падне
Во облакот-вриеж од леќите на некоја камера.
Зар не бевме создадени за лето, сенка и ладовина
Да сме загледани низ вратата отворена во залезот?
По рајот загубен? Зар тоа беше на што ме учеа?

***

Тоа старо чувство на трагедија што продолжува
Неразбрана, на самиот раб од она
Што е обично, не ме напушти никогаш ниеднаш…
Жал ми е што тогаш не ја знаев (заради Кај)
Алегоријата на Хиго Зимберг за Финска,
Онаа во која двајца селски момоци го носат
Ранетиот ангел преку некое отворено поле:
Мочуриште, светилник на устие и брег далечен
Со фабрички оџаци. Триесеттите ли години
социјалистички
Или само шкрилци, згура и глибземја од некоја повреда?
На прва причесна ангелот со големи бели крилја
И бел завој околу челото, со бели цвеќиња во рака,
Се држи исправено врз носилка привремена
Меѓу момчакот број еден од округла мека шапка
И момчакот број два во кожен елек
И гумени чизми можеби од татка си.
Алегорија, велам, но кој е тој што би знаел
Да ја чита жалта исправно, или воопшто?

***

Отворена врата, прозорски рамки, изабено седло
И стварен гранит на плочата од прагот.
Влегува еден друг ангел, здрав како и секогаш,
И минува крај секој праг нашлакан со српска куќа

***

Како вистинското нешто влегува во измисленото?
Прашајте ме нешто полесно.
Но толку барем знам:
Таксистот, и покрај сета брзина, задоцни
За поетското читање што требаше да го дадеме
Во некоја фабрика цемент негде во планините.
Па така течниот ручек со другарите директори
Заврши со дремка и замелушени будења
Токму пред зајдисонце. Потем, како што ми кажува
Бележникот: Луѓе во движење, поле полно народ.
Коњи товарни со кошови, угоре туркаат цели
Семејства, бескрајна врвулица од ходочасници.
Денеска е работнички празник во сеќавање
На Генералниот Штрајк. А исто и православна
Богородица.
Следевме некоја суводолица,
Ѕвекот од камења, потулен од толпата мрморечка
На стемнување. Минавме еден благословувач со вода
На својата карпа скраја, Ел Греко – испиен и опојасен
(Маѓесник, рече Владимир), што мафташе со крстот
Над лимени кутии и лончиња подигнати

Потем на сртот планински, вон една црква,
Се носеа икони, свеќи запалени, цвеќиња
И босилок во изобилие, нешто како миса
Се служеше и славеше зад иконостасот,
Се нишаше и одеше кадилница низ толпата.
Сум бил таму и порано, го знаев ова, но уште
Ме следеше тоа како дух и сон неодгатнат.
Распродажба на свети предмети. Малите групи
Што пешачеле цел ден се собираа во кругови,
Допуштајќи си да вкусат сопствен леб и маслинки.

***

Додека внатрешноста од Боингот се тресеше, а ние
Полетувавме во чистите ведрина и протоколите
Од Воздушната Прометна Контрола, во служба на
Луфтханза,
Си го задржав појасот врзан како што ми рекоа.
Запалив цигара во минута штом згасна знакот Но Смокинг
И си го зедов долгот кога се послужуваше вино
Со лесно кимање на главата со слушалки на ушите.
Нема проблема. Ја. Сите системи служат.

Мај 1998
Шејмас Хини