ај, одиме,
паднатите лисја вдувани во клисурата,
а пак песната нема дом за враќање.
ај, одиме,
лунениот зрак врз мразот,
веќе се прелева од речното корито.
ај, одиме,
очите згледани во истото парче небо,
срцето чука по самрачниот/квечерниот тапан.
ај, одиме,
(ние) не сме го изгубиле паметењето,
(ние) го бараме езерото на судбината.
ај, одиме,
патот, ех патот,
преполн развеани црвени булки.