Сето небо е наведнато. Жед непреодна.

Да зборуваш на туѓ јазик

е ко да носиш позајмени алишта.

Хелга го меша значењето на  зборовите крај и крајолик

(Каков вид човек би бил ти на друг јазик?)

Ми покажуваш дека, понекогаш,

овој мој жичен инструмент,

гласилките,

се раштимани.

Во задното патио на јазикот,

прозодијата ми се фаќа

за фустанот.

Ќе ти кажам нешто за моите проблеми со јазикот:

постојат работи кои не можам да ги изговорам.

Како кога те гледам седнат и гледам само

стол –

ceci n’est pas une chaise.

Една камера обскура проектира во хемисферата.

Да се изговори: ако песната е егзорцизам,

промена на агрегатна состојба; некој хумор

се стврднува за да нé напушти.

Таква е фонацијата, енталпијата^[1].

Но сосема си во право:

мојот изговор е далеку

од задоволителен.

(Ако престанам да ти гледам в заби

нема воопшто да разберам што велиш)

Небото се смалува. Хелга курзивно се смее.

А јас учам да разликувам меѓу брада и птица

откако ќе одлета

ако пробам да ја земам

в раце.

Превод: Никола Ѓелинчески

[1] Енталпијата, нарекувана уште и топлински капацитет, е збир на внатрешната енергија на материјата и производот од нејзината зафатнина и притисок. Името доаѓа од грчките зборови en и thalpein, што значи „загрева“.(Заб. на прев.)