Кој имал деца. Кој умрел.
Кој се нашол себеси среќен по триесет години
и тетеравејќи се дома сфатил
дека тоа било едноставна грешка.
Кој владеел од заднина во Министерството за заблуди,
кој подоцна бил регрутиран
да осигура Армагедон.
Раката кој ја загубил во пилана
И повторно ја нашол како чудна прашина
на новооткриена галаксија.
Кој мигрирал на другиот свет
но се вратил дома да го закопа кучето.
Кој се развел и умрел од алкохолизам
во село градот каде судбината го ставила по грешка.
Кој беше најуспешен во средно, а не успеа во сè друго
два пати, се венча за пари, а потоа ја преспа
смртта на три деца.
Кој беше невидлив, стана ѕид, стана улица,
Влезе во бизнисот со недвижности, купи град,
се повлече во поседување на светското мислење.
Кој си го виде синот обвинет за колебање, окован и осакатен,
обвинет за бојата на небото.
Кој го впиша неговото име со старото писмо,
она што никој повеќе не го чита,
она на кое работите сами се пишуваат
па она што се
само се чита одназад
во нас.
Кој беше мојата сенка кога имаше светлина.