Повторно во ноќта и низ далечниот прозорец
Твојата појава како повик до мене,
Одново и одново в мугри се крие
Мој секојдневен и реален копнеж.

Ненадеен зрак, блесок и носталгија –
С¡ се соедини во единствен и чуден сон.
Оние светла на градот се за тебе, најмила,
Сјаат низ уморот на небото.

Рани величествени цвеќиња цутат за тебе мила,
И опоен мирис на мистериозни сништа.
Сакам да потонам во твојата топлина
И да се стопам во цутот на страста.

Како што ехото е нежен отсјај што повикува.
Твојата појава е како светлосен зрак од љубов.