Имаше дожд,
Таа ноќ.
Очите
Ти беа како
Водени неба,
А лицето
Ти беше бело
Како снег.
Пробав
Да добијам
Залиха
Од твојата убавина
За деновите
На разделеност.
Теrушнав
Силно,
А рацете
Мисе тресеа
Но јас
Не реков:
Јас
Заминувам
Со страв
За твоите очи
Од тешки солзи
Како дожд,
Дека ти
Кемиречеш
Мене:
Не оди!
Но не ми рече.
И преШiашен,
Како ситен,
Тетреб,
Ти побегна
Во таа тажна,
Темна ноќ,
Дури дождот
Лиеше
Како труба
И на едно дрво
Во близина,
Една чавка
Тажно крикаше,
Цела ноќ.
Превод: Горјан Костовски