Се подзасени брчка на небото
наизлегум зимата, израз тромо
што се распростира, неподатлив
за опфат, за реч и за толкување.
Можеби закана втисната беше
над нас, кон прастаро движење
неодложно што нè подстиснува,
подразместува по суви патеки.
Чекавме да задремеш, да отпочнеш
подвиг во ритчеста пустара, ловот
да го приведеш кон крај, да здивнеш.
Зрачат твоите прсти, во облаците
зафатени, додека светот опасно
кон трaјна отсутност се наведнува.