За пrro размислуваш спокоен,
Од мостот гледајќи во канал?
Долго си одел по пат околен
Спуст на кејови си барал сал.
Си чекал припомош и блажини,
Од високо незалуд се си следел.
Си редел и менувал сегде стажи,
И таму кај панцирот е од седеф.
Никако не те завлекуваа толпите,
Самотник ти вечен си остана.
Талкаше по Пјацето ти надолго,
Кај вечноста е ко песокта морска.
Ти ја отфрли дребната интрига,
И воздишка нипrrо не ти мами троа.
И лавот на столб кога држи книга
Завист не сеќаваш ниту кон тоа.
Се измолкнуваше итромански
Дури кога те ловеа со мрежен сет.
Ти, обичен мачор венецијански
За сите си единствен на овој свет!
Преваg: Чеgо Цветановски