Роден е во Ниш, Р. Србија, 23. 11. 1937 година – поет, публицист, патописец и колумнист. Живеел и творел долги години во Загреб, Хрватска (1964-1982), во Белград, Србија (1982-1985), а од 1985 година живее и твори во Скопје. Член е на Сојузот на писателите на Хрватска и на Србија, на Македонскиот ПЕН центар и на МАНУ, како и на ДПМ (од 1961). Во 1960 година заедно со Богомил Ѓузел го објавуваат манифестот Епското на гласање (1960). Во духот на традициите од европските книжевни движења двајцата поети ја најавија и ја објаснија својата поетика преку манифест – форма. Она што овој поет го направи на својот почеток со својата дебитантска збирка Суша, свадба и селидби (1961), а што многумина пред него не го направија, е комплетното откажување од формите на традиционалниот стих. Така, својата песна ја сведе само на најсуштинското – метафоричноста. Се чини дека толкаво изобилство на фигуративност не познава ниту една друга поезија во македонската книжевност. Но, ова изобилство лесно можеше да го доведе поетот да падне во сопствената стапица. Зашто таквата хиперпродукција на фигури-метафори предизвикува една негација на многузначноста на песната и во тој контекст таа фигуративност се сведува на метафоричен манир. Со збирката Клучеви (1986) почнува да го редуцира својот исказ во смисла на должината на песната зашто пред оваа збирка (особено во Корабија, 1964 и Низ проѕирката на мечот, 1971) се сретнуваме со изразито долги песни, кои критиката ги нарече поеми.
Дела: поезија: Суша, свадба и селидби (1961), Корабија (1964), Високо пладне (1966), Боемија на природата (1969), Низ проѕирката на мечот (1971), Сонце за кое змијата не знае (1972), Пир (1973), Зрна (1975), Молњи (1978), Стражи (1980), Чума (1984), Клучеви (1986), Марена (1986), Јавач на звукот (1995), Штит (2001), На едно око (2002).